IEQ در ساختمان های سبز

IEQ در ساختمان‌های سبز

منبع: ژورنال اشری؛ آگوست 2018

مترجم: مهندس نیره شمشیری

مقایسه هزینه‌های مختلف ساختمان نشان می‌دهد حقوق‌ها می‌تواند بیشتر از 100 برابر هزینه‌های تاسیسات از جمله ساختمان، انرژی، نگهداری و مالیات باشد. در یک مقیاس ملی در ایالات متحده، فیسک تخمین زد صرفه‌جویی‌های سالانه و بهره‌های بازدهی بالقوه مربوط به بهبود محیط‌های داخل می‌تواند از 6 تا 14 میلیارد دلار به واسطه کاهش بیماری‌های تنفسی، 1 تا 4 میلیارد دلار به واسطه کاهش علائم سندروم ساختمان بیمار و 20 تا 160 میلیارد دلار به دلیل بهبود مستقیم عملکرد نیروی کار سالم باشد. فیسک بعداً ارزش اصلاح IEQ در اقتصاد آمریکا را تا 300 میلیارد دلار در سال برآورد کرد که با کل هزینه‌های سالانه انرژی ساختمان در سال 2015 قابل مقایسه بود.

مولف پس از پیوستن به کمیته مسئول استاندارد 189.1، توانست روی یک استاندارد با یک حوزه جامع و فراگیر که شامل محل ساختمان، مصرف آب، راندمان انرژی، مواد و منابع و کیفیت هوای داخل بود، کار کند. او خیلی زود تنش بین راندمان انرژی ساختمان و کیفیت خوب هوای داخل را تجربه کرد. درحالی‌که بسیاری معتقد بودند راندمان انرژی و IAQ خوب اهداف متناقضی هستند و باید یکی از آن‌ها را انتخاب کرد. استراتژی‌های طراحی و عملیاتی زیادی وجود دارد که می‌تواند از هر دو آن‌ها پشتیبانی کند: طراحی و انتخاب سیستم درست HVAC، کنترل تهویه بر اساس تقاضا، سیستم‌های هوای تازه اختصاصی، هوابندی کانال‌ها و نما، پذیرش و بهره‌برداری و نگهداری خوب. در بسیاری از مباحث، از جمله جلسات کمیته 189.1، مطابقت با استاندارد 62.1 اشری برای ساختمان‌های سبز با عملکرد بالا کافی تشخیص داده شد. در پاسخ، مولف به‌کرات اشاره داشت که IAQ خوب هدف استاندارد 62.1 نیست، استاندارد 62.1 همیشه (از همان نسخه اولیه در سال 1973) شامل کمترین الزامات برای تهویه قابل‌قبول و کیفیت هوای داخل بوده و حداقل قابل‌قبول همان خوب نیست. استاندارد 62.1 هیچ‌وقت برای رسیدن به ساختمان‌های با عملکرد بالا که هدف استاندارد 189.1 است، نوشته نشده است.

پس استاندارد 189.1 در مورد کیفیت هوای داخل چه کاری می‌کند؟ استاندارد 189.1 فراتر از مطابقت با استاندارد 62.1 حرکت و چند شرط لازم دیگر در حوزه‌های زیر اضافه می‌کند: کنترل رطوبت ساختمان، آسایش حرارتی، آکوستیک‌ها، روشنایی روز و کنترل روشنایی و کنترل انتشارات از مصالح ساختمانی. این الزامات اضافی قطعاً قابل تحسین هستند و درحالی‌که نسخه 2017 استاندارد در مورد IEQ بهتر از نسخه 2014 است، بسیاری از جنبه‌های مهم IEQ با عملکرد بالا باز هم نادیده گرفته شده است.

برای مثال، استاندارد 189.1 الزام می‌کند که کمترین نرخ‌های تهویه هوای تازه با استاندارد 62.1 مطابقت داشته باشد؛ با این حال شواهد قابل‌توجهی وجود دارد که تهویه اضافی (با هوای خشک و تمیز) رضایت ساکنین و عملکرد آن‌ها را بهبود می‌بخشد؛ این استاندارد برای جداسازی ورودی‌های هوای تازه از منابع آلودگی بیرون بیشتر از الزامات استاندارد 62.1 نیست و به استثنای اوزون هوا، به‌ندرت از الزامات تصفیه هوای استاندارد 62.1 فراتر می‌رود؛ این استاندارد با مراجعه به استاندارد 55 اشری به بحث آسایش حرارتی می‌پردازد، اما سطح بالاتر آسایش حرارتی را دنبال نمی‌کند؛ همچنین شامل روش عملکرد آلاینده-محور در امتداد خطوط روند IAQ استاندارد 62.1 نمی‌شود؛ به مزایای کیفیت روشنایی یا نماهای بیرونی بهتر نمی‌پردازد و الزامات هدفمند برای چالش‌های IAQ در ساختمان‌های چند واحدی و چند منظوره (که هر دو آن‌ها در حوزه 189.1 است) را در برنمی‌گیرد.

نشانه دیگری از اینکه چگونه ساختمان‌های سبز با عملکرد بالا روی IEQ تأثیر می‌گذارند، با یک بررسی روی 100 مطالعه نمونه در مجله ساختمان‌های پربازده مشخص شد. این آنالیز در سال 2013 نشان داد بیشتر معیارهای راندمان انرژی در حدود 80% ساختمان‌ها وجود دارد، درحالی‌که بیشترین معیارهای راندمان آب و کاهش تلفات IAQ تنها در حدود 50% ساختمان‌ها دیده می‌شود.

ادعا شده بود که حدود یک سوم ساختمان‌ها IAQ خوبی دارند، اما هیچ بحثی در مورد مبنای این ادعا وجود نداشت. به غیر از کنترل دی‌اکسید کربن برای تهویه کنترل شده بر اساس تقاضا، تنها دو مورد از 100 ساختمان بررسی شده، اندازه‌گیری‌های واقعی از میزان آلاینده‌های داخلی داشتند.

تعداد محدود ساختمان‌های بررسی شده از نظر معیارهای IAQ شاید نتیجه محدودیت در درک ما از آلاینده‌های مضر رایج برای سلامت و آسایش انسان‌ها و نبود اهداف متمرکز برای آلاینده‌های هوای در سازه‌های غیر صنعتی باشد. این نبود معیارهای IAQ پذیرفته شده طی سالیان زیادی ذکر شده و بسیاری معتقدند این معیارها با مصرف انرژی ساختمان مغایرت دارند.

شدت مصرف انرژی (EUI) یک ساختمان به کیلووات ساعت بر مترمربع در سال به‌طور گسترده استفاده می‌شود و درک آن بسیار ساده است. هیچ معیار مشابهی برای IAQ وجود ندارد و هیچ‌وقت عدد بزرگی از آلاینده‌های هوایی و تأثیرات مختلف آن‌ها روی ساکنین ساختمان و داده نشده و اطلاعاتی در مورد اثرات سلامتی هم وجود ندارد.

شواهد بسیار دیگری وجود دارد که IEQ همیشه جایگاه بعدی را نسبت به راندمان انرژی دارد. باور من این نیست که صرفه‌جویی در انرژی مهم نیست اما نظر من این است که در تلاش برای طراحی، ساخت و بهره‌برداری از ساختمان‌های با عملکرد بالا، IEQ باید حداقل اولویتی برابر با راندمان انرژی داشته باشد. پیش از این هم گفته‌ام که ساختمان‌های با انرژی پایین با IAQ بد واقعاً نفرت انگیزند.

در کل، کمیته استاندارد 189.1 طی پنج سال گذشته اصلاحات زیادی روی استاندارد انجام داده و از جمله بسیاری از موارد IEQ را بهبود بخشیده است و من انتظار دارم پیشرفت IEQ در زمان ریاست جدید هم ادامه پیدا کند.

برای مشاهده متن کامل، اینجا را کلیک کنید.