خاموش کننده های دستی

خاموش کننده های دستی یکی از پر مصرف ترین و در دسترس ترین انواع خاموش کننده ها می باشند. در حقیقت این نوع خاموش کننده را می توان به عنوان اولین خط دفاعی در برابر حریق های محدود (و نه گسترده) در نظر گرفت.

وجود این سیستم ها حتی اگر سیستم های ثابت اطفاء حریق نظیر آب پاش ها و شیلنگ قرقره ها در محل نصب شده باشند یک ضرورت است با این همه باید توجه داشت که این خاموش کننده ها معمولاً به عنوان سیستم اصلی و دائمی حفاظت کاربرد ندارند.

عملکرد مطلوب خاموش کننده های دستی وابسته به شرایط زیر است:

– کشف آتش در مراحل اولیه و در زمانی که قابل اطفاء توسط این سیستم ها باشد.

– انتخاب صحیح نوع خاموش کننده منطبق بر خصوصیات خطر.

– نصب صحیح و پخش مناسب کپسول ها در محل.

-کاربرد آن ها توسط افراد مجرب و آموزش دیده و آشنا با عملکرد سیستم ها و فنون آتش نشانی.

اولین گام در انتخاب خاموش کننده ی مناسب در طراحی عبارت است ازشناخت و دسته بندی منطقه مورد نظر و گروه بندی دقیق و صحیح آن.

اطفاء کننده دستی

دسته بندی مکان ها از لحاظ تراکم خطر

سه دسته بندی استاندارد برای مکان های موجود در طرح عبارتند از:

مکان های با تراکم خطر پایین

فضاهایی هستند که در آن ها مواد سوختنی از گروه A وجود دارد. اتاق هایی که دارای دکوراسیون و مبلمانی از این نوعند نظیر: کلاس های درس، دفاتر کار، مساجد، کلیساها، سالن های اجتماعات، اتاق میهمانی در هتل ها و متل ها جزو این دسته می باشند.

در حقیقت بیشتر فضای این محل ها توسط مواد غیر قابل اشتعال و یا مواد با قابلیت اشتعال پایین پوشیده شده است بطوری که در صورت بروز حریق گسترش آتش سریع نخواهد بود.

وجود مقدار کمی از مواد گروه B در محل نظیر رنگ روغن و گریس در صورتی که در ظروف سربسته و بدون منفذ نگهداری شوند مجاز است.

مکان های با تراكم خطر متوسط

مکان هایی هستند که مقدار کلی مواد قابل اشتعال گروه های A و B در آنها از مقادیر ذکر شده در گروه قبل بیشتر باشد مغازه های تجاری، کارگاه ها، انبارهای کوچک مراکز تحقیقاتی، لباسشویی ها، رستوران ها، پارکینگ ها، گاراژها و فروشگاه های پوشاک جزو این دسته هستند.

مکان های با تراکم خطر بالا

این مکان ها عبارتند از محل هایی که در آنها انبار، تولید، کاربرد و پالایش مواد سوختنی گروه های A و B از دو گروه قبلی بیشتر است.

تعمیرگاه های وسایل نقلیه کارگاه هایی که با چوب و نجاری سر و کار دارند، تعمیرگاه ها و محل های نگهداری هواپیما و قایق ها و مکان هایی که در آن ها پخت و پز در مقیاس بالا انجام می شود جزو این گروه هستند.

توجه: قضاوت طراح در طبقه بندی فضاهای مورد حفاظت باید مبتنی بر سه بند فوق باشد.

انواع خاموش کننده های دستی

انتخاب خاموش کننده بر مبنای نوع خطر

بر اساس تقسیم بندی چهارگانه خطرات حریق خاموش کننده های دستی از انواع زیرانتخاب می شوند:

گروه A : خاموش کننده های به کار رفته در حفاظت از خطرات گروه A باید از انواع زیر انتخاب شوند:

• انواع آبی
• عوامل هالوژنه
• پودر خشک شیمیایی و پودر خشک چند منظوره

گروه B: در این گروه خاموش کننده های زیر مورد استفاده قرار می گیرند:

• کف های تشکیل دهنده فیلم آبی (AFFF)
• کف های فلوروپروتئینی تشکیل دهنده فیلم آبی (FFFP)
• دی اکسید کربن
• انواع پودر خشک شیمیایی
•  عوامل هالوژنه

گروه C: خاموش کننده های مؤثر بر این گروه عبارتند از:

• دی اکسید کربن
• انواع پودر خشک شیمیایی

گروهD: خاموش کننده های گروه D باید از نوعی انتخاب شوند که کارایی آن ها بر فلز قابل اشتعال موجود پذیرفته شده باشد. انواع عامل خشک در این گروه به کار می روند.