کیفیت هوا

هدف از نرخ تهویه هوای بیرون که توسط استاندارد 62.1 اشری توصیه شده، تامین شرایط کیفیت هوای قابل قبول برای استخرهای عادی است (که کلر برای ضدعفونی اولیه استفاده می شود). این میزان تهویه لازم ممکن است برای استخرها و تاسیسات با کاربری کم اضافی و یا برای پارک های آبی و استخرهای عمومی شلوغ ناکافی باشد و باعث مشکلات کیفیت هوا داخل استخر شود.

مشکلات کیفیت هوا در استخرها و جکوزی ها اغلب به دلیل مشکلات کیفیت آب ایجاد می شود، در نتیجه افزایش ساده نرخ تهویه به تنهایی ممکن است گران و غیرموثر باشد. شرایط کیفیت آب، تابع مستقیمی از کاربری استخر و نوع و اثربخشی ضدعفونی آب مورد استفاده است.

توصیه می شود داده های اقلیمی اشری در فصل 14 هندبوک مبانی اشری در زمان محاسبه اثرات هوای تهویه روی بار نهان استخرهای سرپوشیده مورد استفاده قرار گیرد.

از آنجایی که استخرهای پوشیده معمولا سقف های بلند، لایه بندی دما و اثر دودکشی دارند (فصل 16 هندبوک مبانی اشری را ببینید)، می توانند تاثیر مضری روی داشته باشند. چیدمان کانال دقیقی لازم است تا اطمینان حاصل شود که فضا جابه جایی هوای مناسب و کیفیت هوای یکنواختی دریافت می کند.

استخرهای سرپوشیده

به منظور اطمینان از کیفیت هوای قابل قبول، مقداری جا به جایی ها در لبه ها و سطح آب استخر لازم است. شکایت های شناگران نشان می دهد بیشترین غلظت کلرآمین در سطح اب رخ می دهد. بچه ها مخصوصا به اثرات مضر استنشاق کلرآمین آسیب پذیرند.

استخر و جکوزی ها باید در فشار منفی 15 تا 40 پاسکال نسبت به بیرون و فضاهای مجاور ساختمان نگه داشته شوند تا از حرکت بوی کلر و رطوبت جلوگیری شود. روش های فعال کنترل فشار می تواند موثرتر از توازن استاتیک باشد و جایی که هوای بیرون به عنوان بخشی از یک سیاست کنترل رطوبت فعال استفاده می شود، لازم است.

 بازشوها از استخر به مناطق دیگر باید در کمترین مقدار خود نگه داشته و کنترل شود. راهروها باید مجهز به درب های اتوماتیک باشند تا از حرکت رطوبت و هوا جلوگیری شود.

هوای تخلیه از استخرها مملو از رطوبت است و ممکن است مقدار زیادی ترکیبات کلره خورنده داشته باشد. دریچه های ورودی هوای تخلیه باید در نزدیک ترین فاصله ممکن به گرم ترین بخش اب باشد. آب های گرم تر و در حرکت نسبت به استخرهای معمول مواد شیمیایی بیشتری متصاعد می کنند.

این مساله همچنین باعث می شود کرم های بدن هوابرد شوند. ایده آل این است که این آلاینده ها قبل از اثرگذاری منفی روی کیفیت هوا از منبع حذف شوند. تاسیساتی که ورودی های آن ها مستقیماً بالای وان های گردابی است بهترین کیفیت هوا را تامین می کنند.

نرخ های تحویل هوا

به جز درمواردی که سرمایش مکانیکی استفاده می شود، بیشتر کدها حداقل 6 بار تعویض هوا در ساعت را الزامی می دانند. این نرخ ممکن است برای بعضی از کاربری ها ناکافی باشد.

جایی که رطوبت زدایی مکانیکی تامین می شود، نرخ تامین هوا باید طوری باشد که شرایط مناسب رطوبت و دما حفظ شود. نرخ های زیر معمولاً مطلوب است:

محل استفاده استخر                4 تا 6 بار تعویض هوا در ساعت

محل تماشاچیان                    6 تا 8 بار تعویض هوا در ساعت

استخرهای درمانی                 4 تا 6 بار تعویض هوا در ساعت

بسته به طراحی، نرخ تامین هوای بیرون می تواند ثابت یا متغیر باشد. با این وجود، کمترین نرخ باید به میزان کافی آلاینده هایی که توسط آب استخر تولید می شود را رقیق کرده و تهویه قابل قبول برای سکونت را حفظ کند.

جایی که کمترین نرخ تهویه هوای بیرون برای حفاظت در برابر تشکیل کندانس در اجزای سازه ای یک ساختمان در نظر گرفته می شود، نرخ ها معمولاً برای سیستم های 100 درصد هوای بیرون استفاده می شود.

این نرخ ها معمولاً منجر به مقادیر رطوبت اضافی در شرایط کاری می شوند و برای تولید کیفیت هوای داخلی قابل قبول مخصوصاً در تاسیسات عمومی که در معرض کاربری سنگین نیستند کافی نیستند.

در اقلیم های سرد و خشک تر، مقادیر زیادتر هوای بیرون ممکن است مقدار رطوبت را تا کمتر از محدوده 40 تا 60 درصد توصیه شده کاهش دهد. این امر تبخیر و هزینه آب جبرانی و مواد شیمیایی را افزایش می دهد و حفظ شیمی آب مناسب را سخت می کند.

مبحث شیمی آب استخر

شیمی آب استخر

عدم حفظ شیمی مناسب در آب استخر سبب مشکلات جدی در کیفیت هوا و خرابی سیستم های مکانیکی و اجزای ساختمان می شود. مواد شیمیایی و تجهیزات تصفیه آب باید در یک فضای مجزا و اختصاصی با تهویه خوب و تحت فشار منفی باشند. تصفیه آب استخر شامل ضدعفونی اولیه، کنترل pH، فیلتراسیون آب و تخلیه و گرمایش آب باشد.

مشکلات کیفیت هوا معمولا به دلیل واکنش کلر با زباله های بیولوژیکی و مخصوصاً آمونیاک که محصول جانبی تجزیه ادرار و تعریق است، ایجاد می شود. کلر با این پسماندها واکنش می دهد و کلرآمین (مونوکلرآمین، دی کلرآمین و تری کلرید نیتروژن) تشکیل می شود که معمولاً به صورت کلر ترکیبی اندازه گیری می شود.

 افزودن مواد شیمیایی به آب استخر مقدار کل آلاینده ها را افزایش می دهد. در استخرهای شلوغ، مقدار آلاینده آب می توانند در یک روز کاری دو برابر شود.

راندمان کلر در کاهش آمونیاک تحت تاثیر چندین عامل از جمله دمای آب، pH آب، غلظت کلر و مقدار مواد جامد محلول در آب قرار دارد. به دلیل دمای کاری بالاتر و نسبت بالاتر حضور به ازای هر حجم آب، جکوزی ها مقدار آلاینده بیشتری نسبت به استخر تولید می کنند.

کلرامین در آب استخر

روش های کاهش غلظت کلرامین در آب

اوزون زنی

در غلظت های پایین، اوزون می تواند به میزان قابل توجهی غلظت کلر ترکیبی در آب را کاهش دهد. در غلظت های بالا، اوزون می تواند به عنوان فرآیند ضدعفونی اولیه جایگزین کلر شود؛ با این وجود، اوزون نمی تواند در مقادیر باقیمانده کافی در آب بماند تا تاثیر کشندگی پنهان حفظ شود، پس کلر باید به عنوان یک فرآیند در غلظت های 5/0 تا 5/1 میلی گرم بر کیلوگرم نگه داشته شود.

نرخ تعویض آب

 غلظت های بالای مواد جامد محلول در آب تاثیر مستقیمی روی مقدار کلر ترکیبی بالا (کلرآمین) دارد. نرخ تعویض آب کافی برای جلوگیری از تشکیل پسماندهای بیولوژیک و اجزای اکسیدشده آنها لازم است.

اندازه گیری رسانش روش موثری برای کنترل نرخ تعویض آب در استخرها برای حفظ موثر کیفیت آب است. در استخرهای شلوغ، بازیابی گرما می تواند در کاهش الزامات انرژی گرمایش آب مفید باشد.

UV فشار متوسط

استفاده از لامپ های UV فشار متوسط برای تصفیه آب می تواند مقدار کلرآمین را کاهش دهد و باید در زمان طراحی بررسی شود. UV فشار متوسط می تواند به عنوان فرایند ضدعفونی اولیه جایگزین کلر شود؛ با این وجود برای حفظ اثر کشندگی نهان در مقادیر باقیمانده کافی در آب باقی نمی ماند. پس کلر به عنوان فرآیند مکمل در غلظت های 5/0 تا 5/1 میلی گرم در کیلوگرم لازم است.

دوش ها

الزامی بودن دوش قبل از ورود به آب به کاهش مقدار روغن های بدن و در نتیجه کاهش مقدار کلرآمین تولیدی کمک می کند.

دستشویی

تاسیساتی که همه شناگران را ملزم می کنند هر ساعت از استخر خارج شوند و به توالت بروند به میزان قابل توجهی مقدار ادرار ورودی به استخر را کاهش می دهد.