ترجمه و اقتباس: مهندس سیدمجتبی طباطبایی
اواسط فصل زمستان یکی از مشتریانم با من تماس گرفت و به شدت از افزایش غیر قابل تحمل هزینه برق ساختمانش از شروع فصل سرما شکایت داشت. او مطمئن بود که این هزینه گزاف فقط می تواند مربوط به سیستم گرمایش ساختمان باشد.
این ساختمان دارای یک سیستم پمپ حرارتی ژئوترمال با گرمایش ۳ مرحله ای و سرمایش دو مرحله ای بود که مالک برای آن که سنگ تمام بگذارد از یک ترموستات قابل برنامه ریزی برای آن استفاده کرده بود.
بعد از دو ساعت بررسی دقیق سیستم بالاخره عامل افزایش هزینه برق را کشف کردم :
زیادی مصرف برق مربوط به گرمایش با المنتهای برقی با مصرف عجیب ۲۰ کیلووات بود که در مرحله دوم گرمایش ساختمان مورد استفاده قرار میگرفت. مالک ساختمان به اشتباه ترموستاتی را خریده بود که مخصوص گرمایش ۲ مرحله ای ( به جای ۳ مرحله ای ) و سرمایش ۲ مرحله ای بود.
مرحله اول گرمایش توسط گرمای حاصله از کمپرسور سیستم پمپ حرارتی و مرحله دوم كاملاً توسط المنتهای برقی انجام می گرفت؛ یعنی در مرحله دوم کمپرسور کاملاً خاموش بود. از آن بدتر این بود که مالک برای “تنزیل شبانه دما” (night Setback ) میزان 8 درجه سانتی گراد را در نظر گرفته بود. این مقدار تنزیل دما برای سیستم تک مرحله ای با سوخت فسیلی خوب است اما در یک سیستم پمپ حرارتی چند مرحله ای ژئوترمال همراه با المنتهای برقی ۲۰ کیلوواتی تنزیل شبانه دما به میزان 8 درجه سانتی گراد موجب افزایش مصرف برق می شود.
از این مورد دو نتیجه می گیریم؛ یکی این که باید ترموستات انتخاب شده حتماً متناسب با نوع کاربرد باشد. و دوم این که صاحب یا مدیر ساختمان باید از طرز کار سیستم و ترموستات آگاه باشد. چنانچه پیمانکار تأسیسات احتمال میدهد صاحب و ساکنین ساختمان از فناوری ترموستات قابل برنامه ریزی گیج شوند و به خاطر عدم درک این فناوری اصلاً از خیر ترموستات بگذرند؛ بهتر است از یک ترموستات الکترونیکی غیر قابل برنامه ریزی که ساده تر است استفاده کند تا افراد غیر متخصص طرز کار آن را بفهمند. باید دانست که حتی پیشرفته ترین ترموستات و بهترین سیستم تهویه مطبوع نیز در صورتی که دقیقاً مطابق طرح عمل نکند قادر نیست چنان که باید آسایش ساکنین ساختمان را تأمین کند.
به نقل از مجله صنعت تاسیسات، شماره صد و نوزدهم