ارزیابی راندمان مهار ویروس سیستم های هواساز

تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۳۹۹
بدون دیدگاه

ارزیابی راندمان مهار ویروس سیستم های هواساز

تماس مستقیم با سطوح آلوده و قرارگرفتن در معرض افشانه های ویروس که از افراد آلوده منتشر می شود، منابع اصلی انتقال آلودگی هستند. با این وجود، سیستم های هواساز فضاهای آلوده نیز می تواند عامل عفونت را در دوزهای خطرناک از طریق کانال‌ها به فضاهای دیگر منتقل کنند. سیستم، منبع ثانویه عامل آلودگی در ساختمان می شود. این مقاله یک مدل برای پیش بینی گسترش ویروس از طریق سیستم های هواساز مرکزی و نیز روشی ساده برای ارزیابی کارایی مهار ویروس سیستم ها و نیز تاثیر معیارهای مهندسی که مانع گسترش عفونت ویروسی می شود، ارائه می کند.

همچنین معیارهای مهندسی ساده ای توصیه می کند که می تواند کارایی مهار ویروس سیستم در زمان شیوع عفونت ویروس را بهبود بخشد. یک ویروس چگونه می تواند از فضایی به فضای دیگر حرکت کند؟
یک کار جدید در دینامیک سیالات ویروس نشان داد فردی که سرفه یا عطسه می کند، قطرات بزاقی را در مسیر کوتاه و یک ابر چندفاز آشفته (پاف) پخش می کند. پاف شامل هوای گرم و مرطوب می‌باشد و قطرات به دام افتاده را تا فواصل حداکثر 8 متر (27 فوت) منتقل می کند.

اندازه قطرات با مسیرهای کوتاه می تواند به 60 تا 100 میکرومتر مربع برسد. منحنی تبخیر-فرود ولز در شکل 1 نشان می دهد که قطرات پیش از نشستن روی زمین در امتداد باقیمانده ای که حاوی ویروس است و به عنوان آئروسل حاوی ویروس نامیده می شود، اندازه های قطره بسیار کوچک تری دارد و می تواند ساعت ها در هوا بماند. سرعت نشست یک ذره 10 میکرومتری در هوا با استفاده از قانون استوک، 0.003 متر بر ثانیه برآورد می‌شود.